Een lumbale hernia komt tussen de 30-64 jaar het vaakst voor. De niveaus L4-L5 en L5-S1 zijn hierbij het vaakst aangedaan. Uit de literatuur is bekend dat dit komt doordat op deze niveaus de krachten het grootst zijn. Een grappig feitje is dat er geen organen neurologisch aangesloten zijn op deze niveaus, de niveaus daarboven en daaronder wel. Misschien komt het dan dus wel helemaal niet door de krachten die daar het grootste zijn, maar doordat deze niveaus van minder vitaal belang zijn, maar dat terzijde.

Bij mensen vanaf 64 jaar zal de kans op een hernia afnemen, dit komt doordat de vocht-aantrekkende moleculen in de tussenwervelschijven op latere leeftijd minder vocht aantrekken en de tussenwervelschijf stugger en dunner wordt. Dit is tevens de reden waarom we op latere leeftijd in lengte afnemen en waarom dat we in de ochtend langer zijn dan in de avond. Door de zwaartekracht wordt het vocht uit de tussenwervelschijven geduwd.

De botten in de rug noemen we de wervelkolom. De wervelkolom is opgebouwd uit wervels die per locatie verschillende bewegingsmogelijkheden hebben. Zo is de lumbale wervelkolom (laag in de rug) verantwoordelijk voor het buigen en strekken van de rug, de thoracale wervelkolom (in het midden van de rug) verantwoordelijk voor het zijwaarts buigen en draaien van de rug en de cervicale wervelkolom (nek) verantwoordelijk voor het draaien van de nek en het hoofd. Tussen de wervels zitten tussenwervelschijven, ook wel de discus genoemd. De discus is verantwoordelijk voor het afremmen van bewegingen tussen de wervels en daarnaast werkt de discus als schokabsorptie. Als gevolg van slijtage of een ongeluk of trauma kan de tussenwervelschijf gaan slijten.

Als een tussenwervelschijf slijt, kan vocht in het midden (de nucleus pulposis) van de tussenwervelschijf uitpuilen en tegen een lumbale zenuwwortel duwen. Door de druk op de zenuw kan de zenuw niet of minder goed functioneren. Dit uit zich in klachten als pijn in het functiegebied van de zenuw, tintelingen of prikkelingen in het been of de voet, een scherpe pijn of krachtverlies. Als gevolg van de krachtverlies kan het zijn dat er een klapvoet optreedt.

Vroeger werd een lumbale hernia altijd geopereerd, maar uit recent onderzoek is bekend dat een hernia in de meeste gevallen binnen 3 maanden geneest. Fysiotherapie kan hierin een meerwaarde betekenen in de zin van oefeningen, trainen, adviezen en mobilisaties. Over het algemeen is een lumbale hernia een goed te behandelen aandoening.

Ischias en hernia worden vaak gezien als dezelfde term, dit is echter niet het geval. Met ischias bedoelt men zenuwpijn, de naam ischias verwijst naar de aangedane zenuw (de nervus ischiadicus). De nervus ischiadicus loopt vanuit de rug helemaal naar de tenen. De zenuw kan aangedaan zijn door een hernia in de lage rug, maar dit hoeft niet altijd. Er zijn verschillende oorzaken te benoemen waardoor de zenuw aangedaan kan zijn. Denk dan aan een lumbale stenose of het piriformissyndroom.

Vaak wordt uitstraling in het bovenbeen die niet voorbij de knie gaat, ook ischias genoemd, zelfs door andere medisch specialisten. Dit is echter niet het geval, dit komt namelijk door de sensibiliteitszenuw van het bovenbeen (de nervus cutaneus femoralis posterior). Deze kan ingeklemd worden door de bilspier of eventueel getriggerd worden door een blokkade in de wervelkolom.

Een lumbale stenose is een vernauwing in het wervelkanaal, het komt het vaakst voor bij personen boven de 50 jaar. Een vernauwing van het kanaal kan voorkomen als gevolg van artrose of een verdikking van de banden rondom de wervels. Door het kanaal van de rug lopen grote zenuwwortels. Als dit kanaal als gevolg van een stenose vernauwd wordt, kan dit ertoe leiden dat een of meerdere zenuwwortels verdrukt worden. Dit kan zich uiten als klachten die ongeveer gelijk zijn aan die van een hernia: pijn in het functiegebied van de zenuw, tintelingen of prikkelingen in het been of de voet, een scherpe pijn of krachtverlies. Als gevolg van krachtverlies kan het zijn dat er een klapvoet optreedt.

De fysiotherapeut kan helpen met het trainen van de aangedane spieren, het rekken van spieren die mede verantwoordelijk zijn voor de beknelling en geeft adviezen waarop te letten bij een stenose.

De nervus ischiadicus is de grote zenuw die vanuit de rug naar het been loopt. Voordat de zenuw het been betreedt, komt de zenuw langs de piriformis (een diepere bilspier). De piriformis is een spier die loopt van het bovenbeen tot het heiligbeen. De zenuw moet langs de piriformis om het been te kunnen betreden, dit kan op 3 manieren; door de spier heen (dit is in 85% van de gevallen het geval), deels door de spier heen of deels over de spier heen. De piriformis kan door wat voor reden dan ook verkort, geïrriteerd, gezwollen of gespannen zijn. In dit geval heeft de zenuw niet genoeg ruimte om te kunnen functioneren en kan de zenuw hier bekneld raken.

Dit kan zich uiten als klachten die ongeveer gelijk zijn aan die van een hernia: pijn in het functiegebied van de zenuw, tintelingen of prikkelingen in het been of de voet, een scherpe pijn of krachtverlies. Als gevolg van krachtverlies kan het zijn dat er een klapvoet optreedt.

Een fysiotherapeut kan onderzoeken waar de irritatie of spanning uit de bilspier vandaan komt en kan deze wegnemen. Daarna wordt gewerkt aan de onderliggende oorzaak, zodat men in de toekomst de klacht voor kan zijn.

Het menselijk skelet bestaat uit 24 ribben, 12 aan elke zijde. Samen vormen de ribben de ribbenkast. Ribben hebben een beschermende functie over de longen en het hart. Daarnaast hebben ribben een belangrijke functie over het ademhalingsstelsel door het verzorgen van de onderdruk in de longen. De bekendste letsels zijn een gekneusde rib of een gebroken rib. Een letsel aan de ribben is vaak erg pijnlijk. Letsel ontstaat meestal door een val of botsing of bij langdurig hoesten.

De meest voorkomende symptomen zijn pijn bij druk op het letsel, pijn bij diep inademen en pijn bij hoesten. De rib geneest meestal vanzelf, maar is dit is vaak een langdurig proces. Omdat een gekneusde rib vaak erg veel pijn geeft, is het prettig om hier wat aan te laten doen. Een fysiotherapeut kan een rib middels taping ondersteunen, waarbij de klachten vrijwel onmiddellijk afnemen.

De SI-gewrichten bevinden zich laag onderin de rug links en rechts van het midden. Ze zijn de verbinding tussen het sacrum (heiligbeen) en ilium (bekkenhelft) en verbinden zo dus de 2 bekkenhelften. De SI-gewrichten zijn 2 erg stugge gewrichten, dit komt door de vele banden rondom het gewricht en de sterke vormsluiting van het bekken. Er zijn nog steeds veel discussies over of we de desbetreffende structuren wel een gewricht mogen noemen. Dit komt doordat de beweging tussen de 2 bekkenhelften minimaal is, echter onderzoek wijst uit dat de gewrichten enkele millimeters ten opzichte van elkaar glijden en zo’n 2 tot 3 graden draaien.

De klachten bij SI-gewricht pijn kunnen variëren tussen pijn in het midden van de onderrug met uitstraling naar de billen, pijn aan de buitenkant van de been en directe drukpijn ter hoogte van de SI-gewrichten. Een val of het missen van een afstapje is vaak een van de mogelijke oorzaken.

Een fysiotherapeut is vaak erg sterk in het onderzoeken van SI-gewrichtspijn, er zijn vele testbatterijen om SI-gewrichtspijn in- of uit te sluiten.